Het Scorito-Dagboek van NostraHoekstra

Wielerpooltjesfanaat NostraHoekstra houdt speciaal voor WielerOrakel een dagboek bij in de aanloop naar de start van de Tour de France 2022 op vrijdag 1 juli. Hij neemt je komende weken mee in zijn overwegingen en overpeinzingen bij het selecteren van zijn ideale Scorito-team. Geniet en laat die tourkoorts oplopen!

LUISTER OOK: SCORITO-TIPS TOUR DE FRANCE 2022
LUISTER OOK: TOUR 2022 ETAPPE 1

LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING ALGEMEEN KLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING SPRINTKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING BERGKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING JONGERENKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING ETAPPE 1
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – SCORITO-TIPS TOUR
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – PARCOURS
LUISTER NU DE PODCAST ‘TOURKOORTS AANJAGEN MET PLOEGLEIDER KELVIN DEKKER’
SPEEL JE OOK MEE MET ONZE SUBLEAGUE OP SCORITO?

LEES OOK: SCORITO-TIPS DEEL 1 – PARCOURSANALYSE EN VERHOUDINGEN
LEES OOK: SCORITO-TIPS DEEL 2 – DE ZIN EN ONZIN VAN CIJFERS EN STATS
LEES OOK: SCORITO-TIPS DEEL 3 – OP ZOEK NAAR QUOTES
LEES OOK: SORITO-TIPS DEEL 4 – OP ZOEK NAAR PARELS
LEES OOK: SCORITO-TIPS DEEL 5 – ORGANISATIE EIGEN SUBLEAGUE

Donderdag 9 juni 2022

Lief dagboek,

Vandaag om 10 uur zijn de ‘inleidende beschietingen’ begonnen met het ‘live’ gaan van het Tourspel van Scorito! Ik had mezelf – tegen beter weten in – voorgenomen om niet direct te gaan kijken, maar ’s avonds bleek de lokroep van de Scorito-app toch te sterk en 14 klikjes op ‘zekere renners’ later had ik nog budget voor zes 500k-renners😉 Dat wordt dus nog flink puzzelen komende weken.

De Giro ging best lekker, al was het wel zuur om weer net naast het gouden bekertje van de beste 1% te grijpen. Mijn Scorito-prijzenkast puilt inmiddels uit met zilveren bekertjes en mijn uitslagen beginnen een beetje op de Tour-resultaten van Joop Zoetemelk te lijken (de top 30 in 2014 tel ik dan maar even als mijn overwinning). Wellicht is mijn methode ietwat te berekenend en moet ik meer risico nemen om écht voor goud te gaan?

Achja, het belangrijkste is dat ik op Pogacar-achtige wijze de concurrentie heb weggeveegd in mijn eigen subleague. Ik demarreerde dankzij mijn sterke sprinttrein (Theuns en Albanese voor 750k!) en ze zagen me nooit meer terug. ‘Doei, ik ga vast!’, zou Mart Smeets hebben geroepen als hij verslag had gedaan van ons pooltje. Met 630 punten voorsprong kon ik de tijdrit in Verona in een clownspak op een negentiende-eeuwse fiets met zo’n groot voorwiel rijden en nog met een straatlengte voorsprong over de finish bollen, haha! Hmm… Ik denk dat ik toch maar gewoon bij mijn eigen methode blijf!

Het is tijd om mijn pijlen op de toekomst te richten. Nog iets meer dan drie weken voor de Grand Départ in Kopenhagen. Morgen is het vrijdag, dan kijk ik aan het einde van de werkdag wel even met een scherpe blik naar de prijslijst.

Vrijdag 10 juni 2022

Lief dagboek,

Met die scherpe blik valt het tegen, want de vrijdagmiddagborrel heeft er behoorlijk ingehakt. Een beschonken NostraHoekstra kan echter verrassend goed knopen doorhakken (en schrijft blijkbaar in de derde persoon over zichzelf), en plots staat er al een redelijk gebalanceerd teampje klaar. Maar goed, eerst maar eens de Dauphiné, de Ronde van Zwitserland en de ritjes in Slovenië aanschouwen en dan de teamselecties afwachten. Daarna begint het echte werk pas, met het doorspitten van alle mediaberichten.

Mijn eerste indruk? Een vrij hoog budget, maar ook veel, heel veel, vrij dure klassementsrenners  van de ‘tweede en derde lijn’. Vingegaard, Martinez, Mas, Vlasov, Yates, Haig, Thomas, Bardet, Gaudu, Lopez, Landa, O’Connor, Uran, Quintana… de lijst is bijna eindeloos. De sprinters zijn wat goedkoper dit jaar, maar dat is gezien het geringe aantal vlakke etappes vrij logisch.

Deze Tour lijkt een heel ander beestje dan de afgelopen Giro. Waar bij de Grande Partenza in Hongarije relatief weinig topfavorieten aan de start stonden, hebben we nu te maken met een volgepakt klassementsveld. Daardoor lijkt er ook minder ruimte om op zoek te gaan naar een goedkope verrassing. De ‘crux’ zal waarschijnlijk zitten in de keuze van de juiste mannen van de tweede lijn (achter Pog en Rog). Dat betekent dat we veel lastige 50/50-keuzes tegemoet gaan…

Nog even het forum van WielerFlits erbij pakken. 37 pagina’s al, met meer dan 900 berichten… Een hoop onzin weer, maar de meeste respectabele bijdragers komen tot dezelfde conclusies: een hoog budget, maar ook hoge prijzen over de breedte van het klassementsveld.  

Dit weekend eerst maar eens de bergetappes van de Dauphiné afwachten. Die voorbereidingskoers moet nog goed en wel ontbranden, al heb ik stiekem wel wat interessante dingen gezien die ik meeneem in mijn overwegingen…

Zaterdag 11 juni en zondag 12 juni

Lief dagboek,

Een bomvol weekend, dus helaas nauwelijks tijd gehad om koers te kijken. De zondagavond daarom gevuld met uitslagen doorspitten en samenvattingen terugkijken. Jakobsen en Ewan waren de snelste sprinters in de Elfstedenronde: geen verrassing. De Jumbotrein indrukwekkend in de bergritten van de Dauphiné: in mijn ogen ook niet zo verrassend. Voor mijn Scorito-overwegingen sprong het constante rijden van O’Connor en het ietwat tegenvallende optreden van Bahrein het meest in het oog. En waarom verloor Gaudu 7 minuten?!

In de eerste etappe van de Ronde van Zwitserland was Williams wel een grote verrassing, maar die zal de Tour niet rijden. Vooral de uitslagen van Matthews, Mäder en Martinez (de drie M’s) waren mmm..atig.

Het zijn slechts indicaties. Zoals ik al eerder in deel 2 mijn blogreeks met Scorito-tips schreef (die is hier te vinden), is de uitslag van een voorbereidingskoers lang niet altijd de beste graadmeter voor een wielervoorspeller. Ik quote: ‘’Renners die daar op de toppen van hun kunnen presteren, vallen in de regel vaak tegen in de Tour. Recente voorbeelden van deze ‘wielerwet’ zijn Fuglsang (won de Dauphiné in 2019), Martinez (winnaar in 2020) en Porte (2021).’’

Ik verwacht overigens niet dat Roglic te vroeg heeft gepiekt. Die leek de ronde namelijk naar zich toe te trekken zonder op de toppen van zijn kunnen te moeten presteren. Ook op dat scenario ging ik destijds in: ‘’Het verschil is vaak dat de échte toppers een voorbereidingskoers kunnen winnen zonder in piekvorm te zijn. De categorie daaronder heeft die topconditie vaak juist wél nodig om een indrukwekkende etappekoers af te leveren, of moet er echt álles uitpersen voor de zege. De kans bestaat dan dat deze coureurs uitgeblust aan de start van de grote ronde verschijnen.’’

Het was trouwens warm in Zwitserland, en verschillende renners gaven aan daar wat moeite mee te hebben na hun ‘frisse’ hoogtestages. Ook dat soort zaken spelen natuurlijk mee. Genoeg om te overwegen voorlopig!

Morgen is het echt tijd om te beginnen met stap 1 van de NostraHoekstra-methode: de parcoursanalyse en het invullen van mijn Excelschema voor het bepalen van de verhoudingen!

Maandag 13 juni

Lief dagboek,

Mijn oog viel vandaag vooral even op de Baby Giro, waar het 20-jarige broertje van Ethan Hayter – Leo – de boel op indrukwekkende wijze aan gort reed in een loodzware bergetappe (5 minuten voorsprong, terwijl hij een dag eerder in een heuveletappe ook al solo als winnaar over de finish kwam). Hopelijk is hij ergens in de komende jaren een keertje voor een fijn Scorito-bedragje op te pikken, voordat hij doorbreekt voor het grote publiek.

Maar goed, we zijn hier voor de Tour en we hebben in de komende 2,5 week nog een hele methodiek af te werken! ‘Let’s start at the very begin’, stap 1 (lees hier de blog over stap 1 van de NostraHoekstra-methode)!

Hieronder heb ik mijn Excelsheet voor het bepalen van de teamverhoudingen toegevoegd. Voorlopig heb ik hem maar even uit de losse pols ingevuld. Er zijn nogal wat etappes waarvan het koersverloop uiterst onzeker is, wat het lastig maakt om er nu al een oordeel over te vellen. Waarschijnlijk zal ik richting de Grand Départ nog wel wat aanpassingen maken in het ‘turflijstje’. Wil je als lezer van mijn dagboek weten hoe ik tot een bepaalde score voor een etappe kom, vraag het gerust (@NostraHoekstra)!

Uit het schema rolt een verdeling van grofweg:

• 4 sprinters
• 3 heuvelmannen
• 6 klassementsmannen
• 1 rasaanvaller
• 3 klimgeiten
• 2 tijdrijders
• 1 kasseispecialist

Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit de winnende verdeling is. Zoals ik in de blog aangaf, is het belangrijk dat je in elke etappe 9 renners kunt opstellen die mogelijk punten scoren (dat kunnen ook team- en klassementspunten zijn). Zo heb je in mijn ogen zeker 5/6 snelle mannen nodig, en kun je bij de tijdrijders misschien wel wat bezuinigen, zeker omdat er zóveel goede hardrijders aan de start staan dat een top-5-klassering geen garantie is voor een specialist van 1 miljoen (bijvoorbeeld Bissegger of Küng).

Voor een rasaanvaller is het vaak lastig te bepalen wanneer je hem opstelt, en hetzelfde geldt eigenlijk voor de aanvallende klimmers. In die laatste categorie kun je wellicht het beste kiezen voor iets meer zekerheid, dus een type coureur dat in eerste instantie voor een klassement gaat, en die de aanval kiest als hij op een wat grotere achterstand is geraakt in de strijd om het geel.

Daarentegen valt er natuurlijk een heleboel op te lossen door alleskunners als Van Aert, Van der Poel, Alaphilippe (indien fit), Matthews (áls hij mag sprinten), Trentin (indien hij vrijheid heeft), Cort Nielsen en Hayter (indien hij meedoet) in je team op te nemen.

Mijn alternatieve voorstel is daarom voorlopig:

• 5/6 sprinters
• 3/4 multifunctionele (snelle) heuvelmannen
• Grofweg 9 mannen die je in verschillende vlakke, kassei- en heuveletappes kunt opstellen. Ik streef er dan wel naar om 2 sprinters uit een goedkoper segment te nemen
• 8 klassementsmannen
• 1/2 klimgeiten
• 9 à 10 mannen voor zware heuvelritten en bergetappes

Dan blijven er nog 1/2 plekjes over om het team ‘rond’ te maken (tijdrijder, teamgenoot van puntenkanon, rasaanvaller of kasseivreter). De invulling van die plekken verschilt per teamselectie. Met Van Aert en Van der Poel in het team en R. Dennis, Bjerg of McNulty als aanvulling voor de teampunten is er geen extra tijdrijder nodig. Selecteer ik Kristoff en Pedersen als sprinters of Küng als tijdrijder, dan is extra hulp in de kasseienrit waarschijnlijk overbodig. Die laatste plek(ken) ga ik dus gebruiken om een ‘hiaat’ in mijn selectie op te vullen, eventueel met een goedkoper pareltje!

Zo, nu ligt er een blauwdruk voor mijn teamselectie. Afgezien van het beoordelen van de vorm van de renners is het nu van groot belang om de ambities en teamorders van de multifunctionele mannen in de gaten te houden. Mogen ze meesprinten in vlakke etappes? Hebben ze de vrijheid om mee te gaan in de ontsnapping? Het vinden van antwoorden op dat soort vragen zal cruciaal zijn in de komende weken!

14 juni 2022

Lief dagboek,

Sinds deze maand staat de film Moneyball op Netflix. Deze sportfilm gaat over de pogingen van Billy Beane, de algemeen directeur van de Amerikaanse honkbalclub Oakland Athletics, om met beperkte middelen een competitief team neer te zetten. Op voorspraak van zijn protegé Peter Brand, een briljante jonge econoom, voert hij een radicale statistische methode in om spelers te analyseren. Daarmee leggen ze het vuur aan de schenen van kapitaalkrachtige clubs als de New York Yankees en de Boston Red Sox. Met een team vol ondergewaardeerde spelers behalen ze zelfs een winstreeks van 20 wedstrijden, een ‘all-time’ record in de American League.

Binnen de club is er in eerste instantie enorme weerstand tegen de nieuwe methode, vooral van de gevestigde scouts die gewend zijn hun werk te doen op basis van ervaring en gevoel. In de film komen deze mannen over als rancuneuze fossielen die onvermijdelijke moderne ontwikkelingen proberen tegen te houden.

Net als honkbal is wielrennen een enorme traditiesport. Ik worstel in mijn Scorito-overpeinzingen regelmatig met vraag of ik afwegingen moet maken op basis van data en uitslagen, of mijn ervaring en gevoel moet laten spreken. In de vorige dagboekupdate gooide ik mijn eigen ‘datamethode’ om tot een goede teambalans te komen vrijwel direct overboord. Waarom? Op basis van ervaring en gevoel, en om risico te mijden (ik wil mijn podiumstreak in de subleague niet in gevaar te brengen!).

Ben ik nu zelf zo’n dinosaurus, zoals de ouderwetse scouts in Moneyball worden geportretteerd? Of is mijn statistische methode gewoon ontoereikend (te weinig data)? Of is wielrennen simpelweg veel lastiger in getallen en statistieken te vangen (zoals de prestaties van het computerteam tijdens de Giro suggereren)?

Zo zijn er op Twitter wattageanalisten die claimen dat Vlasov matig presteert op langere klimmen en dat er zodoende geen topklassering van hem mogen verwachten in de Tour. Ga ik af op die cijfers, of op de potentie die ik zelf in hem dacht te zien gedurende dit seizoen?

Voorlopig lijkt voor mij een combinatie van statistiek en gevoel het beste te werken. Mijn Excelsheet voor de balansbepaling en de algoritmes van WielerOrakel en wedkantoren vormen een mooie basis. Daarna is het een kwestie van ervaring om te weten waar deze methodes in het verleden ontoereikend bleken. Wie weet komt er ooit een briljant statisticus langs die de wielerprestaties in een veel beter model weet te vangen, een gamechanger die mijn (om de film te quoten) ‘deeply biased’ scoutingsmethodes naar de eeuwige jachtvelden kan jagen.

15 juni 2022

Uiteraard heb ik tussen alle ‘meta-overpeinzingen’ door met enige interesse de Ronde van Zwitserland gevolgd. Wat opviel in de laatste etappes: Peter de Grote en Impey zijn het winnen nog niet verleerd, en Bettiol blijkt een aardige sprint in de benen te hebben. Met de mooie solozege van de jonge Noor Leknessund in etappe 2 en de verrassende winst van Williams in de openingsrit is er een behoorlijk verrassend winnaarskwartet gevormd in de eerste 4 etappes. Toch kan ik een Cepeda/Valter/Gall-gevoel bij de meeste namen nauwelijks onderdrukken. Hetzelfde geldt voor de klimprestaties van Guerreiro en Chaves in de Mont Ventoux Challenge. De meest interessante (sprint)prestatie zag ik vandaag overigens veel dichter bij huis…!

Verder las ik dat Bardet niet voor een klassement gaat tijdens deze Tour. Voor 3 miljoen is hij een wel erg dure vrijbuiter, zelfs áls hij de bollentrui opstrijkt. In de Vuelta van 2021 kwam hij als tamelijk succesvolle aanvaller net niet aan de 300 punten om hem dat bedrag waard te maken. In de Tour zal het nog lastiger worden op dat puntenaantal aan te tikken.

16 juni 2022

Lief dagboek,

Opeens hangt daar weer het Corona-spook boven de Ronde van Frankrijk. De hele Jumbo-Visma-ploeg trekt zich terug uit de Ronde van Zwitserland na een Covid-besmetting. Ook de beoogde Ineos-kopman Adam Yates test positief en gaat naar huis. Ik hoop niet dat het virus een grote invloed gaat hebben op het verloop van de Tour. Feit blijft dat het regelmatig voorkomt dat een Corona-besmetting langere tijd invloed heeft op (top)sportprestaties. Zelf heb ik na drie maanden nog steeds last van mijn Covid-infectie in maart, ik hoop echt dat zoiets deze topcoureurs bespaard blijft…

Ik ga mij klaarmaken voor een vol weekend met festivals en familiebezoeken, hopelijk kan ik nog wat van de bergetappes in Zwitserland meepakken. Na het weekend weer een update, hopelijk zijn er tegen die tijd wat meer Tour-selecties bekend!

Maandag 20 juni 2022

Lief dagboek,

In een druk weekend gelukkig toch nog aardig wat van de belangrijkste voorbereidingskoersen mee kunnen krijgen. Althans, belangrijk… ik vraag me af hoeveel ik de afgelopen week wijzer ben geworden. Eigenlijk ben ik juist meer gaan twijfelen, zowel over individuele renners als over de voorspellende waarde van de Ronde van Zwitserland.

Door de hitte, de vele Corona-uitvallers en de vrij matte strijd in de bergen is het lastig in te schatten hoe indrukwekkend de prestaties van bijvoorbeeld eindwinnaar Thomas waren. Zegt de verhouding tussen Thomas en Martinez van dit weekend iets over de hiërarchie binnen Ineos tijdens de Tour? Ik denk het eigenlijk niet. Het zou zomaar kunnen dat Martinez nog naar zijn vormpiek toewerkte, terwijl Thomas zijn goede vorm al vond in Zwitserland en Liechtenstein (zoals Porte vorig jaar zeer tevreden was met zijn overwinning in de Dauphiné en er in de Tour niet veel meer van bakte).  

Het gebrek aan een volwaardige strijd in Zwitserland maakt het er niet makkelijker op om keuzes te maken tussen al die klassementsrenners die de potentie hebben om in de top 5 van het klassement te eindigen. Hopelijk brengen de persberichten rond het bekendmaken van de Tourselecties wat meer duidelijkheid over de verhoudingen binnen teams als Ineos en Bahrein. Ook kijk ik reikhalzend uit naar meer informatie rond de door Corona getroffen renners: hoe staan ze ervoor?!

Veel conclusies kan ik dus nog niet trekken, maar de afgelopen week heeft in ieder geval wel wat indicaties opgeleverd over potentiële pareltjes van 1 miljoen of minder, zowel in Zwitserland als in de Mont Ventoux Challenge. De kans is aanwezig dat ook zij wat te vroeg pieken, maar het lage bedrag betekent natuurlijk ook een relatief laag risico. Namen schrijf ik hier niet op, lief dagboek, want ik heb het idee dat er allerlei concurrenten stiekem meelezen… Maar een slimme spion weet natuurlijk precies wie ik bedoel!

In de Beloise Belgium Tour heb ik overigens wel een aantal interessante sprints en heuveletappes gezien. In ieder geval weten we nu zeker dat de Wolf Pack hun ‘fighting spirit’ (vrij letterlijk) weer helemaal heeft teruggevonden na een moeilijk voorjaar…

Oja, dan ben ik nog de jaarlijkse UAE-show in Slovenië vergeten (en het ritje van Groenewegen). Ze zagen er goed uit, maar het algemene niveau van het deelnemersveld was zo laag dat ik hooguit kan zeggen dat Pogacar en Majka ‘op koers’ liggen en dat ze goed aan hun ‘steen-papier-schaar’-vaardigheden hebben kunnen werken.

Voorlopig nog meer vragen dan antwoorden. Gelukkig houdt mijn methode er rekening mee dat de voorspellende waarde van de voorbereidingskoersen niet altijd evident is. Wellicht wordt het deze week eens tijd om de tips van Stap 2 eens ter harte te nemen en voor een aantal renners een seizoensrapport of kleurenschema op te stellen (zie hier de Blog over Stap 2 van de NostraHoekstra-methode). 

Gedurende deze week zullen normaal gesproken de meeste ploegen hun selecties bekendmaken (althans, als er niet te veel vraagtekens bestaan rond de Covid-besmettingen). Dat betekent dat er een stroom aan persberichten en interviews op gang gaat komen en dat de grote zoektocht naar quotes – mijn favorieten onderdeel van de Scorito-overwegingen – eindelijk kan beginnen!

Dinsdag 21 juni 2022

Lief dagboek,

Oké, nu is het wel mooi geweest met dat twijfelen. Met nog 10 dagen te gaan is het gewoon een kwestie de methode aanhouden en knopen doorhakken. Koppie omlaag en stampen op de pedalen! Wat altijd helpt is om de problematiek even in stukjes op te knippen.

1. Eerst nog eens goed naar het parcours kijken en de tabel voor de teamverhoudingen bijwerken. Bij nader inzien liggen er in de tweede week toch iets meer kansen voor de ‘sterke sprinters’ dan ik in mijn eerste (vluchtige) analyse concludeerde. Daarmee zal de uitkomst van de tabel (oorspronkelijk 4 sprinters) waarschijnlijk ook wat dichterbij mijn adviesverhoudingen liggen (6 sprinters, waarvan de meeste een heuvel over kunnen). Dat scheelt ook weer hersenkrakers over de kwestie ‘cijfers vs. gevoel’.
2. De stelregel dat een renner 100 punten per miljoen moet opleveren, laat ik deels los. Dit ‘houvast’ bracht dit jaar juist veel twijfels met zich mee. Voor een aantal duurdere klassementsmannen ‘van de tweede lijn’ en toppers in bepaalde vakgebieden als Jakobsen (4 miljoen), Van der Poel (3,5 miljoen) en Ganna (2 miljoen) leek deze ongeschreven Scorito-wet te bepalen dat je ze niet mee hoeft te nemen. Zo is het niet evident dat Jakobsen met 4 vlakke sprints de 400 punten binnenharkt (zonder kopmanfactor). Hetzelfde geldt voor Ganna in 2 tijdritten (200 punten). Gezien het hoge totaalbudget, dat wel wat extra versterkingen toelaat, durf ik voor een aantal bewezen wereldtoppers de regel in de wind te slaan. Daarbij is het fijn om in een aantal ritten gewoon een onbetwiste captain te hebben. Bovendien vind ik dat er in de categorie van 1 miljoen en 750k veel goede opties zitten, waarmee je de budgetpuzzel altijd wel rond kunt maken.
3. De 50/50 keuzes tussen bepaalde klassementsrenners en aanvallers die weinig voor elkaar onderdoen, beslecht ik op basis van een seizoenrapport, bewezen diensten in grote rondes en de extra ‘perks’ (teampunten, jongerenklassement, sprintje in de benen).
4. Verder is het een kwestie van rustig de communicatie over de verhoudingen in bepaalde teams afwachten. Met name bij Ineos en Bahrein ben ik daar benieuwd naar. Het heeft nu geen zin om daar stress voor te voelen, de persberichten en interviews rollen straks vanzelf binnen. Zaak is natuurlijk om die kritisch te lezen en behoedzaam te zijn voor zandstrooierij. Hetzelfde geldt voor alle Covid-gevallen van de afgelopen week. Mijn stelregel daar is: (1) niet kiezen als iemand zegt zich in de week voorafgaand aan de Tour nog niet 100% te voelen, maar verwacht fit genoeg om aan de Tourstart te staan, (2) wel in het team opnemen als iemand nauwelijks last heeft gehad en alweer snel voluit kon gaan tijdens trainingen.

Zo, ik geloof dat het wel goedkomt!

Woensdag 22 juni 2022

Lief dagboek,

Het almachtige, alwetende WielerOrakel mocht ons heden verblijden met een blauwdruk voor de teambalans, te weten:

• 2 volbloed sprinters
• 4 allround sprinters
• 10 GC
• 1 allround tijdrijder
• 3 aanval/punch/berg

Een mooie, duidelijke gietvorm voor je team dus. Zoals ik gisteren al schreef, werd het tijd om mijn verhoudingentabel nog eens nader te bekijken, dus dit biedt een mooie kans om deze blauwdruk even langs de lat van de NostraHoekstra-methode te leggen. Zie hieronder het resultaat.

• 4 of 5 sprinters
• 2 of 3 allround heuvelmannen
• 6 GC
• 1 rasaanvaller
• 3 bergaanvallers
• 2 tijdrijders
• 1 kasseienspecialist

Hierbij blijf ik achter mijn statements staan dat:

1) een aantal bergaanvallers inruilen voor GC-rijders meer zekerheid biedt (zekerheid van opstellen, invloed Covid-perikelen op GC, als slechts een paar aanvallers vooruit blijven in lastige etappe, vullen de GC-mannen de top 10 aan);
2) een pure kasseienman overbodig is vanwege de multifunctionele kwaliteiten van veel renners;
3) een tweede tijdritspecialist niet nodig is gezien de vele goede tijdrijders onder de klassementsmannen/allrounders;
4) rasaanvallers zeer lastig op te stellen zijn;
5) een teamgenoot van Pogacar meenemen verstandig is;
6) het parcours voor pure sprinters vaak te lastig is, dus een sprintteam moet overhellen naar allround sprinters.

Tevens blijft het lastig om renners in een hokje te stoppen (hier schrijf ik morgen iets over). Daarbij vind ik persoonlijk dat de ultieme allrounder Wout van Aert onmisbaar is voor elk Scorito-team, omdat hij in zo ontzettend veel etappes kan scoren, topfavoriet is voor groen én in aanmerking komt voor Jumbo-teampunten. Als ik dit alles in de blauwdruk van WielerOrakel giet, kom ik bijna op hetzelfde uit:

• 2 pure sprinters
• 3 allround sprinters + Van Aert
• 8 GC + 1 ploeggenoot UAE
• 1 allround tijdrijder
• 4 aanval/punch/berg

Zo kom ik tot de conclusie dat ik het voor 95% eens ben met de verdeling van WielerOrakel. Zelf geef ik net iets meer ruimte aan de aanvallers, omdat ik daarmee dichter bij de Excel-tabel blijf. Uiteindelijk is het bepalen van de verhouding tussen aanvallers en GC ook een kwestie van risico-acceptatie. Dat is dan weer afhankelijk van je doelen (subleague winnen, gouden bekertje etc.). Voor de gemiddeld speler ligt er wat mij betreft in ieder geval een uitstekend advies!

Donderdag 23 juni 2022

Lief dagboek,

Ik had beloofd nog iets te schrijven over ‘hokjes’ en ‘definities’ van renners. Ik merk dat veel deelnemers die hun team op Twitter aan WielerOrakel voorleggen, moeite hebben om te bepalen wie ze als een GC-renner moeten zien. Dat komt mede doordat Scorito aan sommige renners het predicaat ‘klassement’ geeft terwijl ze voor ritten gaan, en andersom.  Uiteindelijk moeten die ambities nog definitief gecommuniceerd worden, maar voor nu lijkt de verdeling ongeveer zo:

Klassement (afhankelijk van hiërarchie bij Ineos en Bahrein): Pogacar, Roglic, Vingegaard, Martinez, Mas, Vlasov, Gaudu, A. Yates, Haig, Thomas, O’Connor, Uran, Quintana, Caruso, Lutsenko en Meintjes.

Ritten: Alaphilippe (?), Bardet, S. Yates, Pinot, Mollema, Woods, Barguil, Ciccone, Konrad, Grosschartner, Izagirre, Chaves, Storer, Fuglsang, Guerreiro etc.

Dit lijstje kan dus nog veranderen op basis van de individuele- en teamambities die nog gecommuniceerd zullen worden (misschien wil Guerreiro wel een klassement proberen en denkt Meintjes juist aan een ritzege). Natuurlijk kunnen sommige coureurs ook door aanvallend te rijden in de top 10 belanden. Andersom kunnen klassementsrenners die in de eerste week veel tijd verliezen in de aanval gaan. Zo zou ik de podiumambities van Gaudu met een korreltje zout nemen. Hij heeft een beperkte tijdrit en in de bergen rijdt hij vaak wisselvallig, zodat hij mogelijk vanzelf in een aanvaller verandert.

Zo, nu is het tijd om te gaan stampen. Niet op de pedalen, ook niet in de zin van ‘studeren’, maar op Defqon! Tot na het weekend, lief dagboek!

Maandag 27 juni 2022

Lief dagboek,

Terug van een prachtig en tegelijkertijd pittig festivalweekend. De afgelopen dagen heb ik weinig energie gestoken in de Scorito-perikelen. Veel inspiratie voor het Tourpooltje heb ik op Defqon niet opgedaan, aangezien de meest beoefende sport aldaar Oudhollands kaakschaatsen bleek te zijn (dat is niet echt mijn ding, en zeker niet geschikt als kijksport 😉).

Desondanks heb ik nauwelijks het gevoel dat ik achterstand heb opgelopen, aangezien de meeste ploegen pas vandaag met hun selectie kwamen. Bovendien wachten we nog steeds op een paar belangrijke onthullingen. Ik kijk vooral reikhalzend uit naar de teamselectie van met name Ineos.

Veel zin om fanatiek te puzzelen heeft het waarschijnlijk nog steeds niet, zolang het deelnemersveld nog incompleet is. Inmiddels blijken verschillende renners die in mijn ‘oorspronkelijke’ team zaten aanstaande vrijdag helemaal niet aan de start te staan.

Maar aan het einde van zo’n pittige post-festival-maandagmiddag ben ik net even in de verkeerde bui, zeker wanneer ik zie dat er weer een renner moet worden vervangen (au revoir Capiot!). Een paar klikjes uit de losse pols later heb ik de hele teambalans naar de Filistijnen geholpen. Even kortsluiting. Even schelden op de Scorito-medewerkers die Hofstetter 2 miljoen maken (sorry mannen, jullie doen goed werk 😉). Uit frustratie het hele team wegklikken… Terug naar de tekentafel.

Achja, vanavond maar even vroeg naar bed en morgen weer met een fris hoofd aan de puzzel. Ik heb gelukkig nog wel wat screenshots van mijn basiscontouren.

Is het dan helemaal een verloren dag geweest? Nee hoor, tijdens het forenzen tussen huis en werk heb ik een aantal voorbeschouwende podcasts geluisterd (waaronder natuurlijk die van WielerOrakel), en zo tussen de bedrijven door heb ik stiekem wat monnikenwerk verricht voor mijn jaarlijkse zoektocht naar uitspraken in obscure buitenlandse mediaplatforms. En… de oplettende volger heeft vast opgepikt dat er vandaag ook een mogelijk pareltje is toegevoegd..!

Dinsdag 28 juni 2022

Lief dagboek,

Klik in, klik uit… Scorito-puzzelen is in deze dagen als ademen. En dat is geen rustige, regelmatige respiratie. Nee, de almaar oplopende Tourkoorts zorgt voor een onprettige, onrustige ademhaling. Klik uit, klik in… nee, dit is het ook niet. Toch maar weer terugdraaien? Kloppen de verhoudingen nog?

Gisteren werd er vlak na mijn dagboekupdate nog een flink aantal selecties bekend. Bora gaat voor het podium met Vlasov, dus die lijkt gelukkig hersteld van zijn Covid-infectie. Hij kan nu het ongelijk gaan bewijzen van de wattagesanalisten op Twitter die stellen dat hij niet goed genoeg is in de langere beklimmingen. De film Moneyball schiet weer even door mijn hoofd. Data of gevoel? En vertrouw ik een ietwat zelfingenomen en controversiële data-analist op Twitter eigenlijk wel?

Het algoritme van onze eigen @ZoerCyclingStats heeft misschien wel een betere voorspelling! Daarnaast heeft Bora nog een prachtige selectie vol potentiële pareltjes, als ze de ruimte krijgen. De belangrijkste vraag die door mijn hoofd spookt: mag Van Poppel – de lijfwacht van Vlasov – ook meesprinten?

En INEOS? Wie op iets meer duidelijkheid over de hiërarchie binnen dat team hoopte, kwam bedrogen uit. Drie mannen voor het klassement, drie keer twijfel. Yates, die in eerste instantie kopman zou zijn, voelt als een avondje in een fout casino, waarbij je weet dat je waarschijnlijk bedrogen uitkomt. Maar het is ook een gok die kan lonen, want met een lage pickrate kan hij weleens onderscheidend zijn. Thomas is de man die recent de beste vorm heeft getoond, maar de sympathieke Welshman heeft ook al jaren geen goede grote ronde gereden. Martinez reed een ijzersterke eerste seizoenshelft, maar hij was erg wisselvallig in Zwitserland én zijn prijskaartje weegt zwaar op de balans.

De totale reset die ik gisteren heb gedaan, was trouwens zo gek nog niet. Ik betwijfel of het echt nieuwe inzichten heeft opgeleverd, maar de basis ziet er weer stabiel uit. 15 à 16 renners zijn nu wel zeker van hun plekje.

En voor de laatste plekjes? Klik in, klik uit, klik in, klik uit…

Woensdag 29 juni 2022

Lief dagboek,

De dag begon met een nieuwsbericht dat Merijn Zeeman positief heeft getest op Corona. Vervelend nieuws voor Jumbo-Visma natuurlijk, maar niet onoverkomelijk. Zelf zag ik in dit nieuwtje vooral een kans om wat zand te strooien en de boel op scherp te zetten in de groepsapp van mijn subleague. ‘Ik lees net dat Zeeman samen met Roglic en Van Aert in de auto naar Denemarken gereden, dus die zou ik er maar uitklikken!’ Toch even paniek gezaaid bij sommige tegenstanders. De strijd is begonnen!

Aan het eind van de middag veel tijd besteed aan het zoeken van quotes uit de verschillende persconferenties. De belangrijkste doelen vandaag: 1) een knoop doorhakken voor mijn laatste plekje voor een heuvelaanvaller; 2) meer informatie achterhalen over de hiërarchie bij Ineos; 3) uitsluitsel vinden over Van Poppel; 4) even dubbelchecken welke mannen voor het klassement gaan strijden en wie er focust op etappezeges.

Voor de heuvelaanvaller (1 miljoen of minder) heb ik een hele rits aan opties bekeken. Ik had eerst SKA en daarna Hermans in mijn team, maar die mochten (om dubieuze redenen) niet mee van hun ploeg. Daarna begon het afwegen van Mohoric, Bagioli, Bettiol, Barguil, Cosnefroy, Wellens, de Bora-knechten, Kron, Madouas, Honoré, Turgis, et cetera, et cetera. De lijst is bijna eindeloos. De uitslagen en uitspraken brachten uiteindelijk uitsluitsel. Vinkje!

Tijdens de persconferentie van Ineos stelde Thomas dat Yates en Martinez de echte kopmannen zijn. Daarna voegde hij er stiekem nog wel even aan toe dat hij de eerste week waarschijnlijk wel beter zal verteren dan de meeste ‘andere klassementsmannen’. Hmmm, dubbelzinnig allemaal. Veel meer informatie ga ik er toch niet over krijgen, dus nu is het gewoon de knoop doorhakken. Vinkje!

Van Poppel is voor de camera van de NOS nog wat ambigu over zijn sprintambities. Hij wilde vooral heel graag zijn wereldklasse tonen als lead-out en lijkt nog wat beduusd over het feit dat hij nu plots een andere status heeft. Hij moet inderdaad Vlasov bijstaan, maar zegt ook ‘in sommige sprints’ voor zijn kans te mogen gaan. Hij gaat er nog over in conclaaf bij zijn ploeg. Wellicht volgt morgen meer informatie. Nog geen definitief vinkje.

Vervolgens alle ambities van de klassementsmannen/klimmers nog even nagaan. Een tegenvallend bericht uit het kamp van FDJ. Dat ze zelf zo gek zijn om te denken dat Gaudu podium gaat rijden vind ik prima, maar dat Pinot daarvoor (gedeeltelijk) zijn bollenambities moet opofferen, is toch wel een teleurstellende conclusie. Aan de andere kant: de GC-ambities van Gaudu kunnen ook binnen een paar dagen in de prullenbak verdwijnen, en dan ontstaat er alsnog vrijheid. Een nieuw dilemma doemt op: to Pinot, or not to Pinot.

Dan lees je ook nog de andere informatie uit de Ineos-gelederen: Pidcock krijgt een vrije rol. Hoe ga ik die er nog infietsen…? Of moet ik dat niet willen, na zijn dramatische Scorito-scores in de Vuelta en een tegenvallend Klassiekerspel?

Ik was bijna aan het einde van mijn to-do-lijstje, krijg je dit weer…

’s Avonds dan maar even tot rust komen door naar Humberto te kijken, want daar zit ons alwetende WielerOrakel. Wat een sterk optreden tijdens zijn TV-debuut! Ze hadden Thomas Dekker en Marijn de Vries eigenlijk niet eens hoeven te vragen 😉

Donderdag 30 juni 2022

Lief dagboek,

Tijd om verder te gaan met knopen doorhakken. Kom ik daar nog aan toe? Het weergaloze optreden van onze leider op RTL 4 heeft wel wat teweeg gebracht. DM’s op sociale media, volgers die via via mijn telefoonnummer achterhalen, zelfs berichtjes van mijn eigen concurrenten uit de subleague die smeken of ik met ze mee wil denken..!

Even al die sociale platforms op stil. Pinot, ja of nee? Knoop doorhakken. Van Poppel, ja of nee? Beslissing maken. Balans nog goed? Ja! Nog twijfel over mijn sprinter van 1,5 miljoen… Ah, dat wordt dus vanzelf opgelost door het Covid-virus. Of valt nu Walscheid nog te overwegen, dan kan ik nog een upgrade uitvoeren…

Enfin, mijn laatste zorg is het weer in Kopenhagen morgen. Als het gaat regenen halverwege de tijdrit, kan dat behoorlijk van invloed zijn in het technische gedeelte. Op basis daarvan kan ik nog veranderen welke tijdrijder ik meeneem. Hier ga ik tot het laatste moment bovenop zitten (als werk dat mij toestaat, sorry baas!).

Morgen zal ik mijn team delen, met mijn overwegingen daarbij!

1 juli 2022

Lief dagboek,

We gaan BEGINNEN!

Na het afwerken van mijn stapsgewijze methode;

Na het luisteren van 16 podcastafleveringen;

Na het lezen van tientallen interviews, voorbeschouwingen en achtergrondartikelen uit alle windstreken (met dank aan Google Translate);

Na het raadplegen van verschillende datafreaks (inclusief natuurlijk @StatsOnCyling);

Na het maken van een reeks Excelsheets;

Na uitgebreide discussies met andere wielernerds, online en in het echt;

Na het doorploegen van 3200 forumberichten;

Na het schrijven van negen dagboekdelen;

ON Y VA!

De regen daalt neer over Kopenhagen en het parcours ligt er al gevaarlijk nat bij. Een ‘level playing field’ is het misschien niet helemaal, maar ik zie niet genoeg differentiatie om mijn team daar nog op aan te passen (mijn alternatief was: alles op Bissegger als hij droog kan starten).

Enfin (of eigenlijk En départ), tijd voor de onthulling van mijn ploeg. Laten we beginnen bij de sprinters. Daarvoor wilde ik 2 pure sprinters meenemen en 3 allround sprinters + Van Aert. Van Aert (1) behoeft voor mij geen uitleg, zelfs niet met een zere knie (waarvan ik twijfel of die echt zeer doet). De volgende snelle man met enige heuvelresistentie is Phillipsen (2). Ik zie deze Belgische spurter als een veilige pick. Hij kan het klassieke werk redelijk aan, is zeer stabiel in zijn uitslagen en heeft een sterke lead-out. Daarnaast neem ik Pedersen (3) mee. Ook zo’n multifunctionele snelle man, die al verschillende machtssprints won dit jaar. De start in Denemarken zal hem vleugels geven. De oud-wereldkampioen is ook inzetbaar in de tijdrit en de kasseienetappe. Ten slotte heb ik toch het risico genomen om Van Poppel mee te nemen (4). Uiteindelijk heb ik geen uitsluitsel kunnen vinden over zijn rol, maar ik kan me slecht voorstellen dat het hem verboden wordt om zich in de strijd te mengen als Vlasov in de laatste 3 kilometer is afgezet.

De pure sprinters zijn Jakobsen (5) en Dainese (6). Jakobsen is aan de dure kant, en zal zijn geld waarschijnlijk niet helemaal waard zijn volgens de 100-punten-per-1-miljoen-regel. Hij is in mijn ogen echter in elke vlakke sprint de topfavoriet, zeker met de QuickStep-trein voor zich. Met het oog op het ruime budget investeer ik graag iets meer in een zekere kopman. Dat zijn Ewan en Groenewegen in mijn ogen niet. Dainese is iets minder zeker – een jonge renner die zijn tweede grote ronde van het jaar rijdt – maar hij is bezig met een heel stabiel jaar. Bovendien wist hij bij zijn twee eerdere deelnames aan grote rondes sterk te scoren. Ik ben iets minder zeker over de sprintvoorbereiding van DSM, maar daar staat tegenover dat Dainese niet slecht over een heuvel geraakt.

Vervolgens kijken we naar de klassementsmannen (8 GC + 1 UAE). Pogacar (7), Roglic (8) en Vingegaard (9) hoef ik niet uit te leggen. Voor de UAE-ploeggenoot heb ik gekozen voor McNulty (10), omdat ik hoop dat UAE hem lang hoog in het klassement wil houden om iets tegenover het sterke Jumbo-blok te kunnen zetten. Bovendien heeft hij een goede tijdrit en doet hij mee om de jongerentrui. Over Vlasov (11) heb ik al een uitgebreid betoog geschreven. Ik vertrouw meer op de data van @StatsOnCycling dan die van een andere onstuimige analist op Twitter.

Ik had graag Martinez toegevoegd, omdat ik zijn mindere prestaties in Zwitserland – direct na zijn hoogtestage – niet als slecht teken zag. Helaas was het budgettair niet meer haalbaar en uiteindelijk zag ik ook een weg vol gevaren voor hem in de eerste week. Daar zou Thomas (12) juist een voorsprong kunnen nemen op een aantal GC-concurrenten. Qua klimprestaties verwacht ik ‘G’ niet bij de absolute top, maar ik zie hem als stabiele factor over de gehele ronde (als hij op zijn fiets blijft zitten). Caruso (13) vond ik het absolute koopje van deze ronde. Mocht zijn klassement na de eerste week tegenvallen, dan zal hij voor de aanval kiezen in de bergen. Ik hoop dat er geen gekke dingen meer naar buiten komen over Bahrein…

O’Connor (14) schat ik ongeveer hetzelfde in. Hij heeft dit jaar zijn status als klassementsrenner wat mij betreft bevestigd en ook de Australiër schroomt niet om de aanval kiezen als hij op achterstand staat. Ten slotte heb ik gekozen voor Quintana (15). Hij vormt wellicht het meest verrassende element van mijn GC-ploeg. Het feit dat hij dit jaar weer echt voor een klassement gaat – met volle steun van zijn ploeg – en deze keer niet te vroeg piekte in de Route d’Occitanie zie ik als een positieve ontwikkeling. Hij lijkt volledig herstelt van zijn valpartij en ik verwacht dat hij in het hooggebergte wel eens kan gaan verrassen.

Over de allround tijdrijder kan ik kort zijn. Ganna paste net niet in het budget (Jakobsen en Van der Poel vond ik belangrijker), Bissegger is typisch iemand die ‘choked’ op de belangrijke momenten en is ook niet allround genoeg. Daarom ga ik voor Küng (16), ondanks de onheilspellende berichten uit het kamp van FDJ (maar wie gelooft Marc Madiot nu…).

Dan was er volgens het schema nog plaats voor ‘4 aanval/punch/berg’.  Ik heb deze plekken verdeeld over 2 aanvallers in het hogere gebergte en 2 ‘klassieke’ types. De klimmers Woods (17) en Guerreiro (18) krijgen alle vrijheid van de ploeg, sluiten de bolletjestrui niet uit en hebben allebei zeer goede vorm getoond. Woods heeft daarnaast ook nog een uitstekende punch. De selectie van Van der Poel (19) stond voor mij buiten kijf, ondanks zijn forse prijskaartje. Je kunt hem in alle heuveletappes gerust opstellen.

Over het laatste plekje heb ik enorm getwijfeld. Eerste gingen SKA en Hermans aan mijn neus voorbij. Vervolgens stond Mohoric lange tijd op pole position. De Sloveen stelde echter dat hij zijn dagen moet uitkiezen, omdat hij binnen de ploeg een ‘key role’  zal spelen voor Haig en Caruso.  Ik zie ‘Moho’ wel een rit winnen, maar dan moet je hem maar net die dag hebben opgesteld. Afgaand op vorig jaar levert hij de andere dagen veel 0-scores op. De berichtgeving rondom Bahrein hielp ook niet. Na veel wikken en wegen heb ik gekozen voor Stuyven (20). Hij krijgt veel vrijheid van zijn ploeg en is in veel etappes inzetbaar. Hij sprint altijd mee om ereplaatsen en kan in de echte massaprints als lead-out van Pedersen wellicht nog wat sprokkelen. Multifunctioneel, betrouwbaar, ongebonden en hopelijk een lage pickrate.

C’est ça! Zeer veel dank voor het volgen van mijn dagboek! Wellicht geef ik tijdens de Tour nog af en toe een update!

6 juli 2022

Lief dagboek,

Afgelopen weekend vond het jaarlijkse congres voor zieners en toekomstvoorspellers plaats. Zoals elk jaar was het seminar ‘Wielervoorspellingen’ een van de drukst bezochte gelegenheden, alhoewel het grootste deel van de bezoekers natuurlijk weer bestond uit charlatans en kwakzalvers. Gelukkig zag ik kans om even op hoog niveau met het Wielerorakel te overleggen over de toekomst van mijn dagboek. Het leek ons wel aardig om tijdens de Tour af en toe een korte update te geven over hoe het ‘team NostraHoekstra’ vergaat.

Tja, hoe gaat het? Het begon vrijdag allemaal nog wel hoopgevend. De keuze om Bissegger niet vlak voor de deadline in mijn team te wisselen (in verband met mogelijke droge tijdritcondities), pakte uitstekend uit. Onze subleaguewinnaar van de afgelopen twee edities drukte op het laatste moment wel op die knop en kwam bedrogen uit. De beelden van een glibberende Zwitser in zijn felroze outfit konden dus wel stiekem om wat leedvermaak rekenen in onze appgroep. Mijn voorgevoel dat deze specialist van EF Education zou ‘choken’ klopte dus perfect.

De keuze voor Van Aert als kopman pakte ook prima uit, net als het niet selecteren van Ganna voor 2 miljoen. Door een dure opstelfout – Vingegaard kon een stuk beter omgaan met de omstandigheden en de druk van het thuispubliek dan ik had verwacht – kwam ik echter niet verder dan een ‘beter dan 50%’-score. In de subleague van 24 deelnemers stond ik zelfs 20e… Aangezien het opstellen dit jaar van groot belang is, omdat veel teams erg op elkaar lijken, was dit een pijnlijke misser. 

Gelukkig zijn de sprintetappes redelijk gunstig verlopen. Na de valpartij van Dainese had ik zaterdag nog 5 sprinters voorin en dan is het natuurlijk wel lekker als ze 1e t/m 5e worden, met de winnaar als kopman. Ook de andere dagen scoorden ze prima, waardoor ik nu op ‘beter dan 85%’ sta. In ons pooltje ben ik inmiddels opgeklommen naar de middenmoot. De keuze om Van Poppel mee te nemen pakte zodoende goed uit (al blijkt Mozzato een prima alternatief, als je hem tenminste opstelt 😉 ).

Ik constateerde ook dat er nog veel deelnemers zijn die niet naar het Wielerorakel hebben geluisterd en Deel 1 van mijn Giro-blog (over de teambalans)  niet hebben gelezen. Zij staan nu fier bovenaan, maar zouden ze ook weten dat er vanaf nu bijna geen sprintetappes meer zijn? Het is natuurlijk leuk om 7 topsprinters mee te nemen, maar het is nog maar de vraag hoe lang je met een uitgedund klassementsteam een voorsprong van 100 punten kunt verdedigen.

Voor veel teams met een groot sprintersaandeel zal dit een lastig verhaal worden. De uitgebalanceerde ploegen kunnen dat gaatje in de komende weken waarschijnlijk vrij gemakkelijk dichten. Goede Scorito-spelers zijn als roofdieren, die hun prooi geduldig vanuit de middenmoot besluipen en keihard toeslaan als het parcours meer en meer gaat glooien. Ondertussen houden zij elkaar goed in de gaten, want een ervaren deelnemer herkent zijn of haar concurrentie ook als ze gecamoufleerd op de tweede pagina van de tussenstand ligt te wachten (zo’n bekertje achter je naam geeft natuurlijk ook wel wat weg).

Het gaat dus niet slecht, maar gevoelsmatig ben ik toch wel erg ver van een gouden bekertje verwijderd. Maandag kon ik gelukkig mijn verdriet wegdrinken bij het concert van Rammstein in het Goffertpark. Zij gaven in het nummer Ausländer nog een wijze les mee voor de Scorito-fanaat.

Dit nummer gaat over een man die verschillende talen leert om zo contact te leggen met vrouwen in het buitenland, met als doel ze in bed te krijgen. Nu zal Joop Zoetemelk vast iets anders hebben bedoeld met ‘de Tour win je in bed’, dus de wijze raad spitst zich voornamelijk toe op het belang van de beheersing van verschillende talen (uiteraard via vertaalprogramma’s, je hoeft geen Sloveens te leren voor een gouden bekertje). De komende dagen gaat het onderzoek naar de teamorders en de ambities van individuele renners van groot belang zijn. Wie krijgt de vrijheid en wie moet babysitten voor een klassementsman? De beste informatie over een renner komt vaak uit bronnen uit zijn thuisland, geschreven in zijn moedertaal. Of, zoals Rammstein het verwoord:

So hab’ ich mich schon früh gezwungen
Dem Missverständnis zum Verdruss
Dass man Sprachen lernen muss
Und wenn die Sonne untergeht
Und man vor Scorito steht
Ist es von Vorteil, wenn man dann
Sich verständlich machen kann

11 juli 2022

Lief dagboek,

Het Scorito-roofdier strompelt door het woud. De honger brandt in zijn maag. Door de stekende pijn in zijn poot is jagen echter onmogelijk geworden. Een diepe droefenis maakt zich van hem meester. Al die voorbereiding, de zorgvuldige afwegingen, de tientallen uren research, het opgebouwde zelfvertrouwen… weg, door één moment van verstandsverbijstering. Of was het de angst dat het perfecte moment om toe te slaan aan hem voorbij zou gaan, die hem tot deze fouten dreef?

Een paar dagen geleden had hij zich nog zo voorgenomen om geduldig te wachten en op het juiste moment om toe te slaan. Hij had een prachtig reukspoor gevonden van een hele kudde prooidieren. Langzaam maar zeker sloop hij dichterbij, van 85%, naar 90%, naar 95%… En in zijn subleague van 11, naar 9, naar 3… En toen…

… Het roofdier schoot met een machtige sprong uit zijn gebladerde schuilplaats. Maar in al zijn gulzigheid hield hij zijn oog te veel op het einddoel. Al bij zijn derde stap voelde hij een scherpe pijnscheut in zijn linkervoorpoot. Een berenklem. De kudde prooidieren, gealarmeerd door het dichtklappen van de val, stoof weg. Hij zal ze nooit meer bijhalen.

De rustdag is voor veel renners een moment om de wonden te likken. Zo ook voor mij, het gemankeerde roofdier uit de bovenstaande metafoor. Het verzorgen van de kwetsuren is echter niet de enige opdracht voor vandaag. De fouten die ik dit weekend heb gemaakt, vragen om een grondige analyse. Ik zie twee verklaringen die met elkaar samenhangen: (1) de angst dat mijn klassementsteam te zwak is en (2) een moment van grootsheidswaanzin waarin ik dacht wel even te kunnen inschatten wie er in de vlucht zouden zitten in etappe 8.

De eerste verklaring komt voort uit de tegenvallende prestaties van Vlasov (val), O’Connor (val), Guerreiro (val en Covid) en Caruso (Europol?). Tegelijkertijd sprokkelden renners die ik links liet liggen aardig wat puntjes, bijvoorbeeld Bardet (zou geen klassement rijden?), Mas, Gaudu, Yates, Uran (matige start, maar wordt sterker) en G. Martin (inmiddels naar huis met Covid).

Een rustige beschouwing had me waarschijnlijk tot de conclusie gebracht dat Super Planche toch een aparte klim is die niet direct de verhoudingen op de langere beklimmingen in de ‘echte bergen’ weerspiegelt. Geen reden tot paniek, zou je zeggen, maar ik had toch het gevoel dat ik iets moest forceren om bij te blijven met de concurrentie. ‘Parijs is nog ver’ had als een geruststelling moeten klinken, maar ik zag het juist als een dreigement.

Daarnaast was ik er redelijk van overtuigd was dat het zaterdag voor zowel Jumbo als UAE hoog tijd was voor een snipperdag. Het leek me een logisch scenario dat er een grotere groep zou wegrijden, en zodoende ging ik met mijn opstelling vol voor een ontsnapping. Op vrijdag en zaterdag begon de NOS-uitzending al tijdens de neutralisatie en de koersdirecteur had zelfs al met het vlaggetje gezwaaid voordat de Scorito-deadline afliep. Zaterdag zag ik Stuyven actief voorin zitten en ik was er plots stellig van overtuigd dat hij als sterke rouleur mee zou zitten in de (winnende) kopgroep. Nog 30 seconden… Pats, boem, niet Van Aert maar Stuyven als kopman. Deadline voorbij, geen weg meer terug. En natuurlijk trad vervolgens de oude Scorito-wet in werking: nóóit vlak voor de deadline je team wisselen op basis van een plotselinge ingeving. Ben ik er toch weer ingetuind…

Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er een andere koers was ontstaan als die grote valpartij met Pogacar niet had plaatsgevonden. Dan was er waarschijnlijk wel een sterke kopgroep naar de streep gereden. Voor ‘als-dan’ koop je echter niks en feit blijft dat het (nog) niet nodig was om zulke risico’s te nemen. Dit moment van totale verstandsverbijstering kostte me 50 kopmanpunten, met nog eens 80 punten op de bank. Daarna kwam ik in een neergaande spiraal: op achterstand, meer risico nemen om punten in te halen, gokje mislukt (Woods kopman), verder op achterstand. Zo liet ik gisteren nog eens bijna 80 punten liggen (210 in totaal dit weekend, ongeveer het aantal punten dat ik van de koppositie verwijderd ben). Nu vier van mijn troeven in de kreukels liggen of al naar huis zijn, wordt het erg lastig om die punten nog in te halen.

Vanaf mijn teleurstellende pleisterplaats op ‘beter dan 82%’ (12e in de subleague) is het voorlopig nog wat lastig analyseren. Wellicht kan ik richting de Vuelta eens rustig nadenken over een aantal ‘stelregels’ voor het maken van de dagopstelling (opstelregels?), om mijn methode voor het maken van de 20-koppige selectie aan te vullen. Voorlopig voel ik mij als een jager die zichzelf in de voet heeft geschoten, een Don Quichot die op zijn trouwe carbonnen ros windmolens aanviel, een verdwaalde padvinder in de woestijn die zijn laatste krachten gebruikte om naar een fata morgana te rennen. Geen gouden bekertje, geen subleaguewinst, geen prijs. Wat overblijft is een wijze les en de wetenschap dat de selectiemethode mij wederom de (helaas verkwanselde) kans heeft geboden op een mooie uitslag.

18 juli 2022

Lief dagboek,

De tweede week van de Tour de France bracht mij van 82% naar… 82%. Status quo dus. Niet onlogisch, want ik was wel even redelijk klaar met risico nemen na het debacle van het tweede weekend. Even uit de achtbaan, even consolideren. Maar na een weekje in de middenmoot wordt het wel saai…

Natuurlijk kende ook deze week van die kleine vreugdemomentjes en frustraties die elke Scorito-speler zal herkennen. Zo was ik zeer tevreden met de prestaties van Quintana op de Col du Granon, een klein kersje op de taart van die epische etappe. In de etappe naar Mende meldde Woods zich eindelijk eens in de kopgroep. Even dacht ik dat hij eindelijk wat punten ging opleveren, maar helaas: hij kwam in de finale (die hem op het lijf geschreven was) niet verder dan een 18e plaats van 22 koplopers.

Een dag eerder kon ik juichen voor Pedersen, maar scoorde ik toch niet optimaal omdat ik Küng niet had opgesteld. Voor de etappe beweerde de Zwitser namelijk dat hij zich niet helemaal top voelde en vooral het team wilde helpen. Geen slechte reden om hem op de reservebank te zetten, zo leek me. Vervolgens zat hij doodleuk mee in de winnende vlucht en werd hij 4e. Het zijn van die kleine dingen die je altijd wel zult houden, hoe diep je er ook in tracht te duiken.

Het afstappen van Van der Poel was ook wel even een momentje van reflectie. Ik moest terugdenken aan een conversatie die ik vlak voor de Grand Départ had met een van mijn hooggewaardeerde subleaguedeelnemers. Eigenlijk waren we heel tevreden met onze teams zónder Mathieu, en eigenlijk was hij te duur voor het aantal punten dat hij waarschijnlijk ging halen. Maar we durfden het uiteindelijk allebei toch niet aan zónder Van der Poel. De deelnemers die die knoop wel durfden door te hakken en hem vervingen voor bijvoorbeeld Matthews of Pidcock (sorry Tom), blijken nu de spekkopers. Ik voelde me wel even een van die dinosaurussen uit de film Moneyball toen ik Matje zag afstappen… Te veel op gevoel, te weinig met het verstand.

Het is nu een kwestie van kiezen: tevreden zijn met een plek in de grijze middenmoot, of risico nemen om nog een bronzen bekertje en een leuke klassering in de subleague te bereiken (waarbij ik natuurlijk ook ergens onderaan kan eindigen). Misschien Vlasov of Caruso als kopman, of toch maar veilig voor Pogi gaan…? Gelukkig heb ik inmiddels nog maar 9 renners over die echt kunnen klimmen, dus opstelfouten kan ik bijna niet meer maken!

23 juli 2022

Lief dagboek,

Wederopstanding, comeback, remontada…! Sinds de laatste update is plots de weg naar boven ingeslagen. In de Pyreneeën hervond ik mijn benen, ik sprong weg uit de middenmoot (plek 12 van de 24) en sloot aan bij de kopgroep van mijn subleague. Plots sta ik nog maar 40 punten achter op de koploper. Heel even had ik de hoop dat Stuyven mij in rit 19 zelfs naar de leiding zou punchen, maar helaas werd zijn kopgroepje nog teruggepakt. De laatste twee etappes zullen allesbeslissend zijn!

In deze fase sla ik altijd aan het rekenen met het (geschatte) aantal eindpunten dat ik haal ten opzichte van de directe concurrentie. Op basis daarvan taxeer ik hoeveel risico ik nog moet nemen om de koppositie te pakken. De slimme tegenstanders doen natuurlijk hetzelfde, waardoor je in een soort pokerspel terecht komt rondom de vraag: Wie neemt welk risico? Zal ik dan wat extra, of juist wat minder op het spel zetten? Of zal ik mijn ereplaats consolideren?

Landelijk ben ik in een paar dagen van 82% naar 93% doorgeschoten, wat weer wat perspectieven opent voor een bronzen bekertje. Een zilveren bekertje (97%) gaat wel lastig worden, al kan ik bij een goede tijdrit van Quintana (ijdele hoop) wel relatief veel eindpunten halen. Mijn inschatting – voorafgaand aan de Tour – dat de kleine Colombiaan met een lage pickrate misschien wel een leuk voordeeltje kon geven, is gelukkig uitgekomen! Met een beetje geluk heb ik straks 5 renners uit de top 6, en ook in de nevenklassementen scoor ik redelijk goed. Wie weet!

Nu is het tijd om een koud biertje open te trekken, op de bank neer te ploffen en te genieten van het laatste weekend van deze prachtige, knotsgekke Tour!

25 juli 2022

Lief dagboek,

Wát een Tour. Ik heb zelden – of misschien wel nooit – zo genoten van een grote ronde. De manier van koersen, de verhalen, de sportiviteit en de positieve vibe die deze generatie wielrenners uitstraalt… het was een ware traktatie. Daarnaast is het erg tof dat – voor het eerst sinds ik het wielrennen actief volg – een Nederlandse ploeg de Tour heeft gewonnen (én het groen, én de bollen, én zes etappes…). Nota bene het team waar ik al vanaf mijn 8e fan van ben, toen ik Erik Dekker namens Rabobank drie etappes zag winnen in de Tour van 2000.

Is mijn enthousiasme nog tot een ultiem hoogtepunt gekomen door bekertjeswinst of een zege in de subleague? Dat helaas (net) niet. Onze subleague ‘Avanti on Tour’ kende een zinderende ontknoping met 5 deelnemers die binnen 40 punten van de winnaar eindigden. Ik stond voorafgaand aan de laatste etappe op een kleine achterstand, waardoor ik een beetje afwijkend moest opstellen. Ik wist dat de anderen waarschijnlijk voor Philipsen zouden kiezen, dus ging ik voor Jakobsen als kopman, wat uiteindelijk niet goed uitpakte. Zijn ketting liep eraf en Fabio bolde als 13e over de streep. Dankzij Stuyven (4e) kwam ik toch nog heel dichtbij, maar op de Champs-Élysées moest ik (na een hoop gehannes met de punten door Scorito) mijn meerdere erkennen in een paar doorgewinterde tegenstanders die het simpelweg beter hebben uitgespeeld.

Wat ook troost biedt, is dat deze editie is gewonnen door een deelnemer die net zo knetterfanatiek is als ik. Als je in de belangrijkste ‘voorspelwedstrijd’ van het jaar (want zo voelt Avanti on Tour gedurende die drie weken in juli) wordt verslagen door iemand die zijn selectie in 10 minuten invult en Bardet en Sagan selecteert omdat hij ‘de namen herkent van andere jaren’, dan krab je jezelf toch even achter de oren. Nu hebben we een winnaar die er echt een studie van maakt, inclusief spreadsheets en interviews uit obscure buitenlandse kranten. Iemand die met dezelfde keuzedilemma’s heeft geworsteld en daar uiteindelijk de beste oplossingen voor heeft gevonden. Daarom gun ik het hem oprecht. HNP-Colin, van harte gefeliciteerd met de winst!

Het is denk ik niet voor niets dat we nu 7 van de 9 edities onderling hebben verdeeld (4 voor HNP-Colin, 3 voor mij) en dat achter onze namen zo’n gouden bekertje prijkt. Voor mij vormt dit het bewijs dat een gedegen methode voor het invullen van wielerpooltjes echt nut heeft.

Mede doordat ik in de laatste etappes toch nog een beetje risico nam voor de subleaguewinst, miste ik op een haar na een bronzen bekertje. Met 94,2% moet ik mezelf tevreden stellen met een ‘duimpje’ in de Scorito-prijzenkast. Gezien de vele ‘opstelfoutjes’ en een aantal fikse tegenvallers (O’Connor, Caruso, Van der Poel, Jakobsen, Guerreiro) ben ik gematigd tevreden met deze uitslag.

Ik heb in ieder geval door de hele Tour heen stabiel kunnen scoren. Uiteindelijk kom je met een goed gebalanceerd team toch altijd redelijk bovendrijven, ook als sommige individuele keuzes minder goed uitpakken. Wat verder enorm hielp is dat mijn ‘verrassingen’ met een lage ‘pickrate’, in dit geval Quintana en Stuyven, best goed uitpakten. Zeker ten opzichte van de alternatieven die ik voor die laatste 2 plekken in gedachten had.

Met zulke kleine verschillende flitsen de etappes waarin je puntenpakkers op de bank had of de verkeerde kopman koos natuurlijk nog wel een paar keer door je hoofd. Kniezen heeft echter geen zin, want die dagelijkse keuzes horen nu eenmaal bij Scorito. Bovendien gaat donderdag het Vuelta-spel alweer open. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Voordat we doorreizen naar Spanje (of eigenlijk, naar Nederland!) rest mij de mannen van WielerOrakel te bedanken voor het (wederom) bieden van een platform om mijn hersenspinsels te delen. Ik heb dagelijks genoten van de podcasts, blogs en Twitter-posts en het was een eer om een kleine bijdrage te mogen leveren aan jullie content. Aan de lezers: zeer veel dank voor het volgen van mijn dagboekje, en wellicht tot een volgende keer!

LUISTER OOK: SCORITO-TIPS TOUR DE FRANCE 2022
LUISTER OOK: TOUR 2022 ETAPPE 1

LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING ALGEMEEN KLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING SPRINTKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING BERGKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING JONGERENKLASSEMENT
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – VOORSPELLING ETAPPE 1
LEES OOK: HET SCORITO-DAGBOEK VAN NOSTRAHOEKSTRA
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – SCORITO-TIPS TOUR
LEES OOK: TOUR DE FRANCE 2022 – PARCOURS
LUISTER NU DE PODCAST ‘TOURKOORTS AANJAGEN MET PLOEGLEIDER KELVIN DEKKER’
SPEEL JE OOK MEE MET ONZE SUBLEAGUE OP SCORITO?